Ontmoeting met Nicky Collaer, professioneel drummer

29 november 2019

“Het instrument past zich aan aan de stijl, de rest is gezond verstand.” Dat is duidelijk. Maar hoe pas je je aan de muzikale stijl aan van een band als je er in vier verschillende speelt? Om nog maar te zwijgen over de studiosessies. Professioneel drummer Nicky Collaer streeft een carrière na die zowel productief is als eclectisch. Als ware autodidact en drummer van Alaska Gold Rush vertelt hij ons meer over zijn parcours en over de grootste troeven van een muzikant die ‘”in de lift zit”.

Hoe ben je professioneel drummer geworden?

Toen ik twaalf was, begon ik veel naar rock te luisteren en op een drumstel te spelen dat mijn neef me had gegeven. Sindsdien ben ik niet meer gestopt. Al snel besefte ik dat ik moest ophouden op mijn eentje te spelen en zo ontstond op mijn dertiende of veertiende mijn eerste band. Het kwam in een stroomversnelling terecht toen ik mijn vrienden ontmoette van Negate, een hardcore metalband. Onze band sloeg aan en toen ik vijftien was, vertrokken we voor een eerste keer op tournee. Dat is het moment waarop de liefde voor muziek is ontstaan en gegroeid, alsook de goesting om te vertrekken en ook buiten België te gaan experimenteren binnen de muziekscène. Daarna begon ik steeds meer te evolueren en heb ik mezelf wat meer opengesteld voor andere genres, zoals poprock en elektro-rock. Kort daarna ontmoette ik Dan Klein, die me voorstelde om op zijn tracks te spelen en Vismets te vervoegen. De band was een tijdlang enorm drukbezet en we hebben verschillende mooie shows kunnen geven in Frankrijk en België.

Vismets, Atome, en nu ook Alaska Gold Rush, Kid Noize en sinds kort Les Garçons… Plus nog eens je studiosessies. Hoe slaag je erin om de ene na de andere samenwerking binnen te halen?

Welnu, als muzikant en meer specifiek als drummer, moet je diversifiëren. Op een gegeven moment werd ik me ervan bewust dat ik verschillende stijlen moest kunnen en zoveel mogelijk dingen uitproberen, dus ik ging echt “op de markt” spelen. Ik kende Kid Noize vanaf zeer jonge leeftijd, omdat hij ook deel uitmaakte van Negate en ik bovendien met hem had gespeeld tijdens het Joshua-tijdperk.  Hij nodigde me uit om een deel van de live tour te doen die eindigde op 22 november vorig jaar in de Ancienne Belgique.  Aangezien hij DJ is, deed ik niet de volledige set mee en kwam ik tussenbeide met een meer percussieve uitvoering. Tegenwoordig speel ik met Alaska Gold Rush, eerder folkrock, Kid Noize, volledig elektro en sinds kort dus ook bij les Garçons, waar ik de muzikale bewerking doe.

Hoe plaats je jezelf  “op de markt” als artiest?

Sociale netwerken zijn daar de ideale manier voor. Maar bovenal moet je ervaring opdoen door, bijvoorbeeld, groepen te vormen, met zoveel mogelijk mensen te praten, naar veel concerten te gaan, en zoveel mogelijk professionals uit de sector te ontmoeten, vooral diegenen die in studio’s werken. Ook al is studiodrummer zijn niet mijn hoofdactiviteit, want het is veel schoolser en strikter. Ik geef de voorkeur aan contact met publiek en de mensen. Met Alaska Gold Rush hebben we alles live opgenomen zonder metronoom, met gitaar en drums, old school, en dat is super levendig!

En hoe ben je bij Alaska Gold Rush terecht gekomen?

Anderhalf jaar geleden, toen hun drummer naar Australië was vertrokken, vroeg Renaud Ledru (zanger en gitarist van Alaska Gold Rush) mij om bij de band te komen. We zijn dan gestart met samen componeren en opnemen in de studio, en vorig jaar in november brachten we een eerste single uit. Aangezien we een duo zijn, zijn de drums vrij dominant, waardoor ik meer ruimte en vrijheid krijg. Op 8 maart 2020 zullen we aan de hand van een live albumvoorstelling in de Botanique ons album uitbrengen en tot half december touren we door Italië. Het visuele aspect is voor Alaska heel belangrijk, en dat is iets waar we als band heel veel moeite in hebben gestoken door middel van verscheidene clips.

Eerder had je het al over Les Garçons, kan je ons daar meer over vertellen?

Les Garçons is een trio.  We zijn begonnen met muzikale bewerkingen te doen voor Live Magazine, dat een soort levend dagboek is. Zij organiseren evenementen waarbij auteurs, journalisten, regisseurs, fotografen, etc. elkaar opvolgen op het podium om een verhaal te vertellen. Twee weken voor zo’n avond plaatsvindt, ontvangen we de thema’s die zullen worden besproken en dan krijgen we carte blanche om muzikale inleidingen te creëren die elke spreker apart introduceren. Uit deze samenwerking met Les Garçons is een nieuw project, een nieuwe band, ontstaan. We verzamelen momenteel onze beste creaties om stukken van te maken en in de loop van februari geven we ons eerste concert in de Maroquinerie in Parijs. Voor de composities gaan we van rock naar iets meer intiem of akoestisch, over bepaalde geluidssferen om ten slotte te eindigen met elektro. En omdat we veel artiesten hebben ontmoet als onderdeel van Live Magazine, doen we een collectief spektakel met heel wat genodigden!

Hoe pas je je aan de muzikale kleur en stijl aan van elke groep waarmee je samenwerkt?

Ten eerste moet je behoorlijk open-minded zijn en over een uitgebreide muzikale kennis beschikken. Met Kid Noize speel ik op een elektronisch drumstel. Bij Les Garçons is het eerder een werk van op zoek gaan naar geluiden waarbij ik ook een pad heb om het muzikale spectrum te verbreden. Voor Atome was het dan weer allemaal per klik. Op zich is het vrij gemakkelijk je aan te passen, zolang je je voorbereidt, je weet hoe je moet spelen op een elektronische of akoestische drum en met percussie overweg kan. Het instrument past zich aan de stijl aan, de rest is gezond verstand. Het basiswerk van de artiest mag niet onderschat worden. Alle muziekstijlen leren begrijpen en me toe-eigenen is mijn passie. Met andere woorden, alles kunnen om overal te kunnen spelen.

Welk advies zou je geven aan jonge drummers die juist zijn begonnen?

Tegenwoordig moet een drummer ook geluidstechnicus zijn, hij moet zelf kunnen opnemen en de programma’s goed kennen. En om met alle stijlen te kunnen werken, moet hij elektronica integreren. Hij moet dus  verschillende computertools goed beheersen, een computer meehebben op het podium en weten hoe hij eventuele bugs kan aanpakken terwijl hij te midden van een show bezig is. We leven in een wereld waarin we een track kunnen maken en opnemen met muzikanten die zich in alle uithoeken van de wereld bevinden. Kortom, je moet tegelijk muzikant en technicus kunnen zijn, en aan personal branding doen (lacht).

Je verschillende samenwerkingen zorgen voor een drukke agenda en verschillende tournees. Heb je een manager en/of booker die alles voor jour organiseert?

Het is van vitaal belang perfect georganiseerd te zijn. Bij concerten en repetities komt er heel wat agendabeheer kijken. Als je je daar goed aan houdt, heb je geen manager nodig. Wat interessanter is voor mij zijn de shows, dus een booker die nieuwe sessies en live optredens kan regelen  zou interessanter zijn voor mij. Wat ook niet mag worden verwaarloosd is mond-aan-mondreclame… Muziek is een netwerk. Fundamenteel gegeven: nooit opgeven, hyperrationeel zijn en trouw zijn aan de mensen die vertrouwen hebben in jou.

Share This :
sluiten

Inloggen Lid worden