Periode van de proclamaties… en de winnaars van de PlayRight+ prijzen zijn van school tot school bekend. Het zijn INSAS en het Lemmensinstituut in Leuven die dit academiejaar het rijtje openen met twee piepjonge, net afgestudeerde laureaten.

Eva papageorgiou ontving de PlayRight+ prijs als beste student in de Master Dramatische Kunst aan het INSAS voor het jaar 2021. Ze reageerde uitgelaten op haar nominatie en prijs:

“Ik voel me gesteund, aangemoedigd, ondanks de vermoeidheid na school, een goede vermoeidheid, en het grote verdriet dat ik toch wel voel omdat ik de plaats waar ik ben opgegroeid moet verlaten. Maar het is een nieuwe impuls die me motivatie en kracht geeft voor de toekomst! Wanneer ik terugdenk aan de periode van de wedstrijd – ik was toen jonger – herinner ik me dat ik zoveel onzekerder was, maar door de wedstrijd vond ik meer zelfvertrouwen. We hebben het geluk dat we naar scholen zoals deze kunnen gaan in België en dat er zoveel interesse en aanmoediging is voor onze creaties. Ik zal me de ontmoetingen en bijeenkomsten aan het INSAS nog lang herinneren. Met deze bagage vertrek ik nu, en met veel goesting om het werk voort te zetten dat mij werd aangeboden. Bedankt aan het artistieke docententeam en mijn vrienden! Tot de volgende!”

Roeland Vermeulen is de winnaar van 2021 voor het Lemmensinstituut in Leuven. Ter gelegenheid van de uitreiking van zijn prijs tijdens de proclamatie, bracht het team van professoren hem hulde:

“Het stond in de sterren geschreven, hij zou musicus worden. Vanaf zijn 10^de luisterde hij naar alles wat maar in de buurt kwam van klassieke muziek. Eerst naar symfonieën van Tsjaikovski die hem omverbliezen. Een beetje later naar ander symfonisch werk en pianomuziek.

Op zijn 14^de ging hij naar de kunsthumaniora, hier in het Lemmens.

Hij won tweemaal de Cantabile-wedstrijd, de Stefan De Jonghe-wedstrijd en een derde plaats op het internationale EPTA-concours, als enige Belg in alle categorieën.

Een kleine anekdote: Op zijn 14^de maakte hij een paar transcripties van Rachmaninoffs pianopreludes voor symfonisch orkest. Stiekem zette hij die op de internationale partiturensite IMSLP. Het resultaat was dat er “ten huize van” wat later een telefoontje kwam van een Italiaanse concertorganisator die vroeg of hij de “maestro” kon spreken om een concert met hem te organiseren. Zijn vader, die van niets wist, viel bijna van zijn stoel en wimpelde vriendelijk dit voorstel af. Zoonlief was immers nog een schooljongen, een broekventje,….

Tot zijn vaders wanhoop studeerde hij nooit meer dan een paar uur per dag. De rest van zijn tijd vulde hij met symfonieën en ander repertoire lezen aan de piano.

Onlangs, op de vraag of hij zich niet zou inschrijven voor een internationaal concours, was zijn antwoord kort: neen! Niet dat hij niet graag op een podium zit, integendeel, elk concert is een feest voor hem, maar hij wil het musiceren zo breed mogelijk houden: spelen, kamermuziek beoefenen, begeleiden en wie weet misschien ooit dirigeren, componeren,…