Hij is jong en hij wil wat. En wat hij wil bereiken… daar slaagt hij ook verdomd goed in. We hebben het over Michiel De Meyer, bij velen beter bekend als Arne uit ‘Thuis’, Jules uit ‘Ghost Rockers’ en nu ook als Louis Segers in wellicht de meest populaire musical van Vlaanderen, ’40-45’. Amper 25 en slechts twee jaar afgestudeerd, en zijn carrière lijkt wel in een stroomversnelling te gaan. Hoe is hij zijn acteercarrière begonnen? En hoe sleept hij de ene na de andere rol in de wacht, hoewel hij amper ervaring had toen hij van de schoolbanken kwam? Playright vroeg het hem!

Hoe ben je als acteur begonnen?

Michiel: Toen ik 12 was, deed ik voor het eerst mee in de musical ‘Pinokkio’ van Studio 100. Toen was het al mijn droom om in musicals mee te spelen, en vanaf dat moment werd het mijn hobby. Van mijn ouders moest ik wel mijn middelbare school op een “gewone” school afwerken, in plaats van naar het kunstonderwijs te gaan. Na mijn zesde middelbaar deed ik ingangsexamen aan de Dansacademie, afdeling Musical, in Tilburg, Nederland. Daar ligt de focus, naast zang en theater, erg op dans, en omdat dat hetgeen was waar ik het minst ver in stond, besloot ik die opleiding daar te volgen om de drie disciplines van musical zo goed mogelijk te hanteren. Tegen alle verwachtingen in werd ik daar aanvaard en mocht ik aan de vier-jaar durende opleiding beginnen. Toen ik afstudeerde ben ik zowat overal auditie gaan doen want ik wou zo snel mogelijk werk, en zo kwam ik bij ‘Ghost Rockers’ terecht, en nadien bij ‘Thuis’. Mijn eerste jobs waren dus op tv in plaats van Theater.

Was dat toeval of was het effectief je bedoeling om die omschakeling naar TV te maken?

Michiel: Dat was niet per sé de bedoeling maar ik vond het wel leuk. Ik had er echter nooit echt les in gekregen waardoor ik absoluut niet wist of wat ik deed effectief goed was, maar ik wou het wel eens meemaken. Ik had het geluk op het juiste moment op de juiste plaats te zijn. Bij ‘Thuis’ hadden ze toevallig een type personage nodig waar ik in paste, en een ander pluspunt was dat ik nog onbekend was, dus ook de kijkers kenden me nog van nergens. Dat heeft me gebracht waar ik nu ben, want door ‘Thuis’ kon ik vervolgens meedoen aan ‘Steracteur Sterartiest’.

Ben je door Steracteur Sterartiest beginnen zingen of had je voordien ook al de ambitie om nummers uit te brengen?

Michiel: Ik had wel al zanglessen gehad tijdens mijn musicalopleiding, maar dat was niet de ‘popstijl’ die ze hier in België gewoon zijn. Door mee te spelen in ‘Thuis’ vroegen ze mij bij ‘Steracteur Sterartiest’ om auditie te doen. Ik veronderstelde dat de kans dat ik effectief zou geselecteerd worden klein was, dus ik deed auditie. Maar dan werd ik toch uitgekozen en mocht ik aan de liveshows deelnemen. En vervolgens dacht ik: ‘wat is de kans dat ik dit win’… en dan won ik dat nog eens ook! (lacht). Door ‘Steracteur Sterartiest’ moest ik mijn genre wel aanpassen. Na mijn overwinning kreeg ik een platencontract aangeboden bij CNR Records waarmee ik nu twee singles heb uitgebracht, en we zijn ook met verschillende nieuwe dingen bezig.

Waar focus je je momenteel op?

Michiel: Ik ben gestopt in ‘Thuis’ omdat ik mijn rol niet meer zo interessant en vernieuwend vond en ben nu hoofdzakelijk bezig met de Musical ’40-45’, waar ik de rol van Jonas Van Geel heb overgenomen. Daarnaast doe ik ook mee met de Ketnet Musical en de Ketnet Band, waarin ik zing. Tv staat even op een laag pitje. Nu ligt vooral theater op mijn pad.

Doe je dat dan liever?

Michiel: Theater doe ik misschien wel iets liever dan tv, omdat het allemaal live is. Je kan meer opgaan in je rol; het is echter. Maar ik zou ook graag terug wat meer tv doen. Stoppen bij ‘Thuis’ was een risico, omdat ik van het scherm verdween, maar ik ben er niet rouwig om.

Je hebt twee singles opgenomen, zijn er verdere plannen in de zangwereld?

Michiel: Ik wil er heel graag in verdergaan en ben zelf teksten aan het schrijven, maar ik vind het nog heel moeilijk om te vinden wat ik precies wil, wat ik wil vertellen, wat mijn genre is… Daarom doe ik het rustig aan. Er zijn nu heel wat andere dingen waar ik mee bezig ben, zoals theater, dus teksten schrijven is wat op een zijspoor geraakt en gebeurt tussen de soep en de patatten eens. Na ‘Steracteur’ begon ik met mijn eigen band, waarmee ik vorige zomer enkele optredens heb gedaan. Deze zomer staan er vooral optredens gepland met de Ketnet Band. Ik zou heel graag meer muziek maken met mijn eigen band, maar daar heb je tijd voor nodig en goede ondersteuning.

Ondersteuning vanuit welke hoek?

Michiel: CNR ondersteunt mij, dat geluk heb ik wel. Als ik een single klaar heb en zij vinden die goed, dan financieren ze die. Daarnaast heb ik ook muzikale ondersteuning nodig want zelf schrijf ik geen muziek. Op dat gebied moet ik een goede klik vinden met iemand die samen met mij op papier kan zetten wat ik bedoel, en ik heb wel zo’n paar mensen rondom mij.

Je bent lid van PlayRight, maar hoe beheer jij je carrière als acteur en zanger? Heb je een agent?

Michiel: Ja, ik heb een agent want zelf snap ik daar eigenlijk niet veel van. Tijdens mijn studies heb ik nooit info gekregen over wat je als artiest moet doen, waar je terecht kan, van wie dat uitgaat, wat daarbij komt kijken, waar je je bij moet aansluiten, enzovoort. Dan kom je als jonge acteur in het vak terecht en weet je helemaal niets over je rechten. Meer ervaren collega’s raadden mij aan me aan te sluiten bij PlayRight. Ik zocht op wat jullie concreet doen, en heb me dan ook effectief aangesloten. Mijn agent doet eigenlijk alles voor mij, geeft al mijn opnames aan en updatet mijn IMDB-pagina. Maar zelf heb ik daar tijdens mijn opleiding nooit informatie over gekregen. Scholen en universiteiten zouden daar echt op moeten inzetten, bijvoorbeeld via lessen of workshops.

Heb je veel moeite moeten doen om een job te vinden toen je net afstudeerde?

Michiel: Ik heb heel veel geluk gehad en niet veel moeite moeten doen. Uiteraard heb ik veel audities gedaan, ook vaak zonder succes, maar plots belde Studio 100 mij op voor een rol van twee seizoenen. Zo ineens, op tv, bij het grootste productiehuis in mijn vak. Dan moet je gewoon een goede beurt maken en perfect doen wat van jou wordt gevraagd. Daarna deed ik auditie voor ‘Thuis’ en ook daar had ik het geluk dat ik een goede auditie had neergezet en dat ik qua uiterlijk perfect in het plaatje paste van wat ze zochten. Als jonge acteur die net van school kwam, zat ik in een luxepositie. En dan kwam ‘Steracteur Sterartiest’, een kijkcijferkanon, op tv. Door dat te winnen kreeg ik een titel waar producenten mee kunnen uitpakken, dus de aanvragen voor musicals kwamen exponentieel binnen.

 Ik heb dus wel wat geluk gehad. En ik ben ook gewoon goed in audities doen (lacht), wat een voordeel is. Sommige steengoede acteurs zijn slecht in audities doen, en dat is jammer, want dat is het moment waarop je echt moet tonen ‘dit ben ik, dit heb ik in mijn mars’. Zo weten de regisseurs en producers met wie ze werken. Zodra je bij een productiehuis werkt die jouw naam nodig heeft om te verkopen, dan heb je een streepje voor op iemand die niet bekend is. Dat is een beetje smerig, maar zo werkt het wel in dat wereldje.

Welk advies zou je jonge acteurs geven die net afgestudeerd zijn?

Michiel: Dat is moeilijk. Wat ik gedaan heb, is alles aannemen wat op mijn pad kwam. Niet te selectief zijn en ook dingen doen die je niet leuk vindt. Velen willen dat niet, maar ik ben blij dat ik alles eens geprobeerd heb, want ik heb eruit geleerd wat ik absoluut niet wou doen. In het begin is het trial and error, want voor je in het werkveld komt, weet je niet wat bij jou past.

Daarnaast zou ik iedereen ook aanraden zelf te creëren. Dat doe ik zelf veel te weinig, maar ik wil meer op poten zette. Nog een tip: regisseurs en castingdirectors bellen en uitnodigen wanneer je in een stuk speelt, en castingbureaus blijven contacteren voor jobs. Misschien denken ze ‘daar is hij weer’ maar dat mag je niet tegenhouden.

Hoe sta je tegenover de veranderingen in het digitale medialandschap? Ben je daar sterk mee bezig?

Michiel: Hmmmm, ik ben er niet echt mee bezig. Tv is misschien wel een uitstervend iets ten voordele van Netflix en zo, en wie zijn wij in België, in Vlaanderen om op die internationale markt iets te betekenen…

Denk je dat jouw beroep daardoor in gevaar komt?

Michiel: Ik zie mijn beroep in twee delen: theater enerzijds en tv anderzijds, en dat laatste staat momenteel op een heel laag pitje, waardoor ik er minder mee bezig ben. Terwijl theater en musical nu echt aan het boomen zijn. Er is zelfs een té groot aanbod. ’40-45’ is bijvoorbeeld zodanig populair, dat ze iedereen naar huis concurreren. Iedereen wil het gezien hebben en daardoor is er geen interesse meer in de rest. En dat is dan ook een probleem. Het is in elk geval stof tot nadenken, en dat doe ik te weinig. Is dat heel slecht voor je interview? (lacht)

Aan Vlaamse films wil ik trouwens ook nog steeds heel graag mijn steentje bijdragen! Die opnieuw hip maken door nieuwe ideeën aan te brengen, en natuurlijk zou ik graag zelf meespelen (lacht).

Zijn er concrete plannen voor nieuwe projecten?

Michiel: Deze zomer speel ik mee in ‘Titanic’, de musical, en in ‘Mama Mia’, en ‘40-45’ loopt nog tot mei 2020… dus vooral veel musical en theater. Daarnaast wil ik wat muziek schrijven en uitbrengen, een film maken met vrienden… Ik wil nog zoveel doen! Ik wacht op het moment waarop ik minder werk heb, zodat ik zelf kan gaan beginnen creëren!