De billijke vergoeding is een verplichte licentie die moet betaald worden wanneer opgenomen muziek wordt verspreid op een plaats die voor het publiek toegankelijk is. Het is een vergoeding voor het publiek gebruik van het muziekrepertoire van uitvoerende kunstenaars én muziekproducenten.

Anders gezegd, vanaf het moment dat een opname publiek wordt gemaakt, voorziet de wet dat daarvoor een vergoeding betaald moet worden.

Deze licentie wordt door de betalers vaak gepercipieerd als een extra te betalen taks.  Het gaat hier echter niet om een taks, maar wel om een financiële compensatie voor het gebruik van muziek zonder toelating te moeten vragen aan de artiesten voor de verspreiding ervan op een publiek toegankelijke plaats.

Waarom een billijke vergoeding ?

Ze wordt ‘billijk’ genoemd omdat ze niet werd opgelegd door de rechthebbenden, maar wel na uitgebreide onderhandelingen met de gebruikers. Die basisprincipes werden bepaald in de auteurswet van 30 juni 1994 en sinds 1999 wordt de billijke vergoeding ook effectief geïnd.

Vandaag bepaalt de Commissie voor de billijke vergoeding (die de gebruikers en rechthebbenden samenbrengt) de tarieven van de vergoeding en de wijze waarop ze verschuldigd is.